Nieodłącznym elementem naszych wypraw są spotkania z dzikimi zwierzętami. Chcielibyśmy sukcesywnie przybliżyć Wam te najczęściej spotykane. Zacznijmy zatem od najwyższego zwierzęcia lądowego świata czyli żyrafy.

Te wspaniałe i niezwykle interesujące stworzenia charakteryzują się przede wszystkim bardzo długa szyją, która umożliwia im zrywanie liści z drzew na wysokości niedostępnej dla żadnych innych zwierząt. Co ciekawe mimo długiej szyi, żyrafa ma taka samą liczbę kręgów szyjnych jak większość ssaków, z tą różnicą, że są one o wiele dłuższe. Jej najbliższym krewniakiem jest Okapi, które również należy do rodziny żyrafowatych.

Samce są większe od samic, osiągają wzrost ponad 5 m i wagę 1,3 tony. Przednie nogi żyrafy są bardzo cienkie i długie, dłuższe od tylnych. To ogromne zwierze zna tylko dwa sposoby przemieszczania się: chód (inochód) i galop. Chód polega na poruszaniu kończynami po jednej stronie ciała w tym samym czasie (prawe albo lewe), po czym następuje zmiana strony na przeciwną. Podczas stawiania kolejnych kroków, żyrafa kołysze głową. W galopie tylne kończyny przesuwają się wokół przednich, nim te ostatnie poruszą się do przodu i ogon zawinie się do góry. Zwierzę porusza wtedy głową i szyją w przód i w tył dla utrzymania równowagi i przeciwdziałania pędowi. Na krótkim odcinku ssak osiągać może prędkość 60 km/h, a 50 km/h na dystansie kilku km.

Wzdłuż karku biegnie krótka grzywa. Na głowie ma w zależności od gatunku 2 do 5 rogów, a długi ogon jest zakończony pękiem włosów. Umaszczenie żyraf stanowi świetny kamuflaż, naśladuje rozproszone światło sawanny. Żyrafy żyją 20-30 lat są aktywna w dzień, szczególnie rano i wieczorem. Ich stada, składają się z kilkunastu do kilkudziesięciu osobników.

Dzięki swym rozmiarom, dobremu wzrokowi, a także silnych kopnięć osobniki dorosłe zazwyczaj nie padają ofiarą drapieżników. Największymi wrogami żyraf są lwy, hieny, lamparty czasem likaony, które polują najczęściej na młode osobniki, ponieważ te nie potrafią zachować się właściwie w momencie ataku przez drapieżnika. Dorosłe również mogą stać się zdobyczą lwów, jednak te muszą uważać na kopnięcia żyrafy, ponieważ mogą być dla nich bardzo niebezpieczne, czasem nawet śmiertelne. Zagrożenie dla zginającej się w dół w celu napicia się żyrafy stanowić może też krokodyl nilowy, ale ten gad zagraża praktycznie wszystkim

Cechą charakterystyczną żyraf są zaokrąglone, pokryte skórą rogi. Samce używają ich do walk o dominację. W trakcie potyczki zwierzęta stają obok siebie i uderzają się nawzajem głowami, czasem również splatają szyje. Potyczki nie są krwawe choć przy zderzeniu głowami, które bywają bardzo mocne może dość do utraty przytomności.

Znanych jest 9 podgatunków żyraf. Najczęściej mamy okazję spotkać angolską, ale już w październiku udamy się do Parku Narowodego South Luangwa w Zambii, aby poszukać unikatowej żyrafy Thornicrofta. W Parku Narodowym South Luangwa żyje ich ok. 1500. Niestety tego gatunku nie zobaczymy nigdzie indziej, nawet w ogrodach zoologicznych.